Co byś zrobił gdybyś wiedział, że umrzesz za…

Ja wiem co zrobiłam – bo to się stało w 2017 roku.
1/ ponieważ poinformowano mnie o tym w drańskiej formie ( JESZCZE NIE ZESZŁAM Z FOTELA PO CYSTOSKOPII). Zobaczyłam nachyloną nade mną twarz lekarza, roześmianą od ucha do ucha i słowa ” No to mamy nowotwór i złośliwy”
– moje emocje poinformowały mnie, że jestem wściekła i moge rzucić się na faceta z pięściami, ale powiedziałam tylko ( bo wychowali mnie za dobrze)
– A skąd Pan doktor o tym wie? Pobrał Pan materiał. Tylko.
2/ kiedy zjawiłam się w rodzinie ( mojej siostry, bo ja nie założyłam rodziny) otoczyli mnie ludzie zastanawiający się co ze mną zrobić ( a to służba zdrowia). Kombinowali aby znaleźć mi jakieś miejsce rezydentki w szpitalu ( są takie miejsca na dogorywanie). Więc – pomyślałam – bardzo chętnie już mnie pogrzebią.
3/ w moim wnętrzu nie uwierzyłam w diagnozę, nawet gdy potwierdziły ją badania. Ja widziałam wokół mnie spisek i postanowiłam nie tyle wygrać z chorobą – co wygrać z nieludzkimi odruchami otoczenia
GNIEW BUNT wzmagał się pod wpływam dalszych postępków:
W dzień kiedy przyszłam na operację – cały zespól lekarski łaził po oddziale i jadł nalesniki. Była już godzina 11 ( od 7-ej). Kiedy zorientowałam się kto jest szefem ( ałaził w koszuli w kratę) powiedziałam na cały głos:
– Jest pan nam dłużny jakąś informację. Już południe.
Wepchnął mnie do jakiegoś pokoju i wrzeszczał, że nie jestem jego koleżanką. Nie ma zespołu – bo nie ma pielęgniarek. I moge być operowana w Poddębicach ( prywatnie? -tego sie nie dowiedziałam). Wyszłam. Chciało mi się potwornie pić. Miałam w ręku kartkę z nabazgrolonym terminem – Niedziela, godz 14 w Poddębicach)
Cóż rzec – poszłam inną drogą poprzez spółdzielnię, wizyta prywatna u ordynatora i miejsce w szpitalu, po odczekaniu nowej kolejki.
Nie będę omawiać detali. Tak bardzo chciałam aby nie mieli racji ( ci wszyscy bezduszni ludzie), że sama podjęłam swoje leczenie np. oczyszczenie wg dr Aszkara a potem drogą Bołotowa „Jak żyć zdrowo w niezdrowym świecie”. W tym czasie miałam jeszcze dwa zabiegi. Ale ostatnie dwie kontrole nie wykazały już śladu po raku i po zabiegu. Poza tym wybrałam sobie opiekuna duchowego – ojca Charbela. Takie sa fakty.
ps. jeśli nie życzysz sobie, Kubo, takich obszernych wpisów, to proszę swobodnie mnie ograniczać.